O rancor corroe, pero é evitable? - Psicología - Reeditor.com

. Gastar enerxía en odiar a alguén é desperdiciar o tempo. Os seres humanos somos especiais. Somos unha especie diferente, pero non polo que se adoita crer, senón pola capacidade de sentir.

Estamos dotados de sentimentos, bos e non tan bos. Ao igual que somos capaces de sentir amor incondicional por alguén, tamén pode ser todo o contrario. Por desgraza, isto non sempre se controla. Vivimos nunha sociedade na que o rancor e o odio están á orde do día. Hai xente que precisa diso, pero ás veces simplemente pasa. Alguén que che fixo dano, un simple paso en falso, algunha reacción...non se teñen que aliñar tantos astros para que pase.

Moitas das veces é incontrolable. Por moito que te empeñes en negalo, gárdaslle rancor a esa persoa e non hai máis. Aínda sendo consciente de que non serve para nada, non está nas túas mans decidir. É máis, ás veces intentas por todos os medios pasar, facer como que non existe; pero iso, en ocasións, empeora todo.

Recapitulemos, estamos a falar de esforzarse en non empeñarse en odiar a alguén. É simplemente moi complexo. O teu cerebro está loitando contra o teu louco corazón. E esas loitas sempre son rabudas.

Ao final acábase convertindo nunha loita contigo mesmo/a, unha loita na que ademais dos 2 contrincantes, hai un mediador. Un mediador que intenta buscar un termo medio que, nalgúns casos, non existe. Porque as persoas somos así de complexas, ou demais ou de menos. Non hai posibilidade dun gris. E iso tamén corroe.

Por outra banda, en serio é saudable finxir que non o sentes, cando todo/a en ti denota rancor? Non, por que non admitir a realidade? É un sentimento feo e inútil, pero forma parte de nós, ao igual que o agarimo ou a alegría. O saco de sentimentos humano comprende moito, e, por suposto, non é de libre escolla individual.

Por iso que mellor aceptalo e aprender a vivir con elo o mellor posible. Moi fácil dicilo, pero difícil levalo á práctica. Non entanto, canto antes o interioricemos e o normalicemos, antes poderemos acostumarnos. Que non todo o que sentimos ten que ser bo, e non hai correcto nin incorrecto. Pasa, e ti es vítima, non a/o que manda!